Een leuk boek vol humor én met een leuk hoofdpersonage.

Het lastige leven van léa Olivier is een boekenreeks die door Catherine Girard-Audet geschreven is. Verloren, is het eerste deel. Het boek telt 313 pagina’s en is een paperback. Het boek kwam in 2013 uit bij uitgeverij Kennes.

Ik vond het zo leuk dat je het boek via mailtjes las! Ik wil meteen het volgende boek lezen. Ik geef dit boek wel een 9.5!

Cruz (mijn jongere zusje), 10 jaar over Verloren, het lastige leven van Léa Olivier.

Flaptekst

Het leven van Léa Olivier wordt overhoop gehaald als haar ouders haar aankondigen dat ze haar geboortedorp moet verlaten om naar Montreal te verhuizen. Gelukkig kan ze nog chatten en mailen met haar beste vriendin Marilou, haar vriendje Thomas en haar ‘nieuwe vrienden’. Léa vertelt ons in geuren en kleuren alle hoogte- en dieptepunten van haar nieuwe leven in de grote stad: een té knappe en té populaire broer, haar slechte cijfers voor Engels, een nogal stormachtige relatie op afstand, een groepje meisjes dat haar lastigvalt? Kortom, Het lastige leven van Léa Olivier!

Wat vind ik ervan?

Ik mag 10 delen én de strip van ‘Het lastige leven van Léa Olivier’ recenseren! Ontzettend tof:). Daarom komt er vanaf vandaag élke maandag (de komende 11 weken dan) een recensie online over een boek uit de serie! Vandaag komt de recensie van het eerste deel uit: verloren.

Het boek is op een andere, maar leuke manier geschreven. Je volgt namelijk geen persoon tijdens het hele verhaal en leest alles wat zij meemaakt. Nee, het boek bestaat uit mailtjes, app-gespreken en stukjes die ze op iemands blog schrijft. De schrijfster heeft dit op een leuke manier gedaan.

Ik vertrek over een paar dagen en ben compleet in paniek! Ik heb hier een vriendje en ik hou echt veel van hem, maar ik ben zo bang dat hij me vergeet als ik wegga. Ik ben ook bang dat Marilou me inruilt voor andere vriendinnen en dat ik de rest van mijn leven helemaal alleen blijf.

Léa op de blog van Manu, pagina 13

In het begin merkte ik dat er wat minder dialogen in zaten, maar al snel kwam dat wel. Léa weet dan een gesprek dat ze heeft gevoerd op een leuke manier én van commentaar voorzien naar haar beste vriendin Marilou te mailen.

Maar Léa mailt niet alleen met Marilou, ze mailt ook met haar vriendje Thomas, haar nieuwe vrienden en soms een app-gesprek met bijvoorbeeld haar broer.

Al heel snel kreeg ik een beeld van de personages. Léa is best onzeker, maar ook spontaan en meestal durft ze wel te zegen wat ze vindt. De band tussen Marilou en Léa is ook erg mooi beschreven! Dan heb je nog de ‘populaire meiden’, waarvan sommige misschien toch aardiger blijken te zijn…

Gaat het niet met Thomas? Ik weet niet waarom, (ahum, ahum) maar iets zegt me dat hij het probleem is.

Marilou in een mail naar Léa, pagina 133

Het boek leest ontzettend vlot en is erg grappig. De ‘serieuze’ onderwerpen en humor zijn goed afgewisseld en Léa weet zelfs aan vervelende dingen (meestal) een leuke draai te geven.

Wel vond ik dat het soms iets te lang om hetzelfde onderwerp ging.

Kortom het is een leuk boek, waar je soms hardop om kan lachen. Ik raad het aan en geef het 4.5 sterren! Lezen jullie volgende week maandag weer mee over het tweede deel?

Kennes Uitgeverij, bedankt voor dit recensie exemplaar.