Het huis zonder einde is zo’n boek waaraan je denkt als het licht uit gaat.

Het huis zonder einde is een jeugdhorror van 132 pagina’s. Het boek kwam in oktober 2020 uit bij Van Goor. Het boek is een hardcover. Klik hier al ze meer wilt weten over dit boek!

Flaptekst

Wat kijk je bang,’ zegt het meisje. ‘Je ziet eruit alsof je een geest ziet.’
Voor de derde keer vraag ik het en nu zonder te stotteren.
‘Wie ben jij?’
Ik kijk in haar donkere, lege oogkassen. Ze houdt haar hoofd schuin en schenkt me een lieve glimlach.
‘Je weet wie ik ben,’ zegt het meisje. Haar stem is slepend, alsof de woorden aan elkaar plakken.
‘Je hebt me drie keer opgeroepen.’

Iedereen in Westerdam weet het: het Woud van Westerdam moet je mijden zodra het donker is. ’s Nachts schijnen er vreemde, onverklaarbare dingen te gebeuren. Maar wanneer Samira en haar vrienden met Halloween de unieke kans krijgen om in het verlaten landhuis te kijken, wint de nieuwsgierigheid het van de angst. Ze zijn gewaarschuwd: wie te lang in het huis blijft, begint dingen te zien die er niet zijn…

Wat vind ik van dit spannende boek?

Wow. Dit boek was écht spannend. Echt al vanaf de eerste pagina zat ik in het verhaal. De spanning werd steeds hoger.

Het huis zonder einde is erg goed beschreven. (En dan heb ik het nu over dat huis.). Ik kreeg echt een beeld van het huis tijdens het lezen. Een beeld van de kamers, de griezelige dingen. Ook de angst van Samira, de hoofdpersoon werd ook erg goed beschreven.

“Dat wil zeggen, als jullie het huis levend weten te verlaten.’

De jongen met het Frankenstein-masker, Blz. 32

Maar het is niet alleen de angst van Samira die goed beschreven is. Ik kon me tijdens het lezen in Samira verplaatsen en begreep haar goed. Er kwam niet veel personages in voor, maar de personages die er wél in voorkwamen werden erg goed beschreven.

Er gebeurde veel in het boek. Dat een deel onverklaarbaar is begrijp ik en dat maakt het juist extra spannend, maar ik vond dat er wel erg veel onbesproken bleef op het einde.

Nerveus begin ik te lachen.
Dit is dus precies waarom horrorverhalen eerder lachwekkend dan huiveringwekkend zijn: omdat ze op een gegeven moment uit de bocht vliegen.

Samira, Blz. 50

In het boek zat ook nog een tot slot. Dat maakte het nog extra spannend. Ik zal er niet te veel over vertellen, maar ik zou bijna willen dat ik het niet gelezen had. Het maakte het boek wel af.

Dit is zo’n boek waaraan je denkt als het ligt uitgaat. Een boek dat ik je echt aan kan raden. Een boek waarvan ik blij ben dat ik het gelezen heb. Een boek dat ik 4,5 sterren geef. Ik sluit de recensie af met nog één spannende quote uit het boek:

Ik schreeuw, zo hard dat ik er zelf bang van wordt.

Samira, Blz. 80

Uitgeverij Van Goor, bedankt voor dit recensie exemplaar!