De verloren kinderen door Diney Costeloe
De verloren kinderen is door Diney Costeloe geschreven. Het is door uitgeverij De Fontein uitgegeven en telt 395 pagina’s.
Waar gaat de verloren kinderen over?
Engeland, 1948. Rita en Rosie Stevens zijn pas negen en vijf jaar oud als hun moeder Mavis, een oorlogsweduwe, zwanger raakt van de gewelddadige Jimmy Randall. Hij stelt haar voor een keuze: als zij wil trouwen om hun zoon te erkennen moet ze haar dochters opgeven. Mavis tekent de papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen zonder te beseffen dat ze daarmee al haar ouderlijke rechten overdraagt. Als het weeshuis een groep kinderen naar Australië stuurt ‘om daar een nieuw leven op te bouwen’, maken Rita en Rosie deel uit van die groep – en er is niets wat Mavis daaraan kan doen.
Is de verloren kinderen een aanrader?
De perspectieven worden vaak verwisseld tussen Rita, Lily, Mavis en nog een aantal andere personages. In het begin wisselt dit heel erg snel, maar naarmate het verhaal vordert richt je je lange tijd op één personage, waardoor je de andere personages even kwijt bent.
Het is een heftig verhaal en tijdens het lezen leek het nooit een einde te krijgen. Het ging door en door en het werd maar heftiger. Wel was het erg mooi geschreven en ondanks dat het maar door ging en dat de perspectieven minder vaak wisselde bleef ik in het verhaal en vind ik dit een erg leuk en mooi boek.
“‘Dus je hebt ze in een weeshuis gestopt,’ zegt Lily effen. ‘Je eigen kinderen.'”
De personages zelf zijn, vooral aan het begin, goed uitgewerkt. Al snel weet je wie en hoe iedereen ongeveer is en begrijp je de motieven die iemand heeft om iets te doen.
De schrijfstijl van Diney Costeloe is erg meeslepend en de verhaallijn is ook erg duidelijk. De rode lijn in het verhaal werd gevolgd, maar er kwamen vaak wendingen en plottwist in het verhaal. Het boek wist in ieder geval mijn aandacht te behouden!
Ik raad deze historische roman aan. Ik geef het daarom ook 4 sterren.
4/5 sterren
Books And Paris 